1 Eylül 2007 Cumartesi

Çocuktuk oysaki


Gözlüklü bir masal kahramanı gibi ikinci plandaydım hep hayatımın anlattığı masallarda. Belki nefessiz kalışımın anahtarıydı bu masallar da anlatılanlar. Soluk benizli derlerdi benim için. Barış çubukları çadırlar ve atlar vardır hayalini kurduğum yerde ve bir de kartal tüyleri. Ne kadar sahiciymişim oysaki çocukluğumda.
Ben kendimi bildiğimden beri içimdeki o kötülüğü hep bulmak istedim oysaki. Kimse buna neden göstermese de insanların kırılmalarını engelleyen bir yapısı olduğundan hep haberdardım. Bu sebeple olsa gerek çocukluğumun kırılgan yapısından kurtulmak istedim. Ağlayan o ufak çocuğu güçlendirmek ağlamamasını sağlamak için karar vermiştim o ufak aklımla. Ama o çocuk ben değildim hiçbir zaman.
Gökyüzü çekici gelmişti hep bana ergenliğimin aşklarını anlatmak istediğimde. İyi bir sırdaş olabileceği gelmişti aklıma ama bilmiyordum ki dilsiz sağırmış yıldızlar. Birgün gökyüzüne beni dinlermişcesine bakarken bir kaç tane çocuk benim baktığım yıldızların onlara ait olduğunu söyleyince sustum anlatmadım sırlarımı bir daha asla. Sonra anladım neden her yıldız kaydığında bir çocuk ölüyor dendiğini. Ne varsa masumiyet namına içinde taşıdığı o yıldızla beraber son buluyordu. Belki de yıldızlar iyi birer yoldaştılar ama asla ben öğrenemedim, sustular hep ben gelince.
Oynadığımız oyunlar sahiciydi bize göre. Çocukluğumunun oyunları çocukluğum kadar güzeldi. Ve masumdular ne kadar büyüyünce altında piçlik arasakta. Doktorculuk iyileştirmek içindi her zaman, evcilik örnekti gözümüzde anne olmanın baba olmanın örneği. Peki sonra neler oldu.
Yavaş yavaş içimize işleyen bir ihanet zinciri bağladı masumiyetimizi. O çocuk ağlamaz oldu nedense ama içi hala buruktu. Daha fazla acı çekiyordu şimdi ama ağlamıyordu nedense. Eskiden bir yerime taş gelse hüngür hüngür ağlayan bir çocuktum oysaki şimdi ise fiziksel acı veren hiç bir şey ağlatamıyordu beni. Sonra anladım fiziğin her zaman geçerli olmadığını.
“Çocuktum, ama büyüdün artık” dediler. Ben demedim hep artık büyüdüğünü kabullenenler dedi bana. Ben aslında hiç büyümek istemedim beni onlar büyüttüler.

Hiç yorum yok: