1 Eylül 2007 Cumartesi

Ben öleceğim...




reel ünvanlardan bıkmış bir hayalperest olarak gizemlerimin ifşa edilmemesi için elimden gelen çaba ve gayreti göstererek bir gün veda edeceğim dünyaya.

o gün ağlayanlarımdan olmak ellerinde olsada gözyaşı dökmeyenlere sitem yoktur nezdimde insanoğlu ağlamayı bilmeyince gelmez ki bu şifre gözlerinden.

hayat öncelikle sen dinle beni! ben beni benden çalan hiç bir kimsenin olmadım, ben beni yaratanın malı onun soluyan kölesiyim ne kadar öyle davranmasamda.o beni biliyor ara sıra unutsamda ona yalvarmayı.dönülecek olan odur o beni karamsarlığımın pençesinden kurtarak olandır.

belki bana eşlik edecek olanlar olacaktır ömrü hayatımda hep mutlu olmalarını isteyeceğim insanlardan oluşan kalabalıktır bunlar.ne ben onların ne de onlar benim içlerimizde yaşadıklarımızı tam olarak anlayamayacağız orası kesin de beni bilmeyenlere tek bildiğim sırrımı vereyim.ben asla istediğim gibi olamadım isteklerimin kuruntulu, gelip giden arzularının esiri oldum sadece yani esaretim bundandır.

şimdi geriye dönüp baktığımda tek farkına vardığım şey duygularım sebepli yaptığım hataların beni ne kadar yücelttiği terbiye ettiğidir.içimde açamadığım sırlar mevcut ve bunları asla haykırarak bağıramayacağımıda biliyorum fakat umrumda değil bütün bunlar artık.

ben hergün yaşadığım gibi devam edeceğim eğleneceğim muhakkak her gün.beni dış dünyaların içinde hapsolmuş iken tanıyan ve öyle bilenler için tek söyleyebileceğim hata ettikleridir.

Hiç yorum yok: